Kiedy słyszymy o życiu w szczególny sposób poświęconym Bogu, przychodzi nam na myśl zwykle kapłaństwo lub życie zakonne. Każdy chrześcijanin powołany jest do świętości; do niektórych jednak Pan Bóg kieruje swe szczególne wezwanie, zapraszając do wyboru drogi bardzo radykalnej, do oddania się w sposób wyłączny, całkowity. Nie wszyscy wiemy, że wezwanie to można zrealizować, pozostając w codziennej rzeczywistości - w pracy, wśród bliskich, wśród zadań społecznych. Możliwość taką daje życie we wspólnotach Kościoła, zwanych instytutami świeckimi. Ich członkowie, ofiarując swe życie Bogu, wiążą się zwykle ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Nie wyprowadzają się wszakże ze swych domów, nie rezygnują z pracy zawodowej, nie przywdziewają habitu. Dyskretnie a przecież całym sercem poświęceni Bogu, starają się jako świeccy żyć na Jego chwałę, wnoszą w swe środowiska wszelkie dobro - znak Bożej obecności.

Nasza rodzina instytutowa - licząca ponad 50 lat żeńska wspólnota Instytutu Chrystusa Króla, obecna w kilkunastu diecezjach polskich - czerpie światło i siłę od Chrystusa Króla Wszechświata. Przyjmuje każdy dzień jako dar Bożej miłości. Chrystus pojmował królowanie jako służbę. Chcemy Go w tym naśladować, pracując dla Bożej chwały, szukając prawdziwego dobra ludzi, z którymi się spotykamy. Wierzymy, że tak jak Matka Boża towarzyszyła swojemu Synowi, tak i dziś nam towarzyszy i we wszystkim oddajemy się Jej w opiekę.

Są wśród nas ludzie, którzy odczytywali swe powołanie do całkowitego oddania się Panu Bogu w zwyczajnych, świeckich warunkach życia. Pracują zawodowo, utrzymują kontakty rodzinne i towarzyskie, mieszkają sami lub z bliskimi, nie wyróżniają się strojem ani żadnymi zewnętrznymi symbolami, nie noszą habitu. Swe pragnienie pełnego poświęcenia się Panu potwierdzają ślubami czystości (rozumianej także jako życie w celibacie), ubóstwa i posłuszeństwa. Starają się swym codziennym postępowaniem przekazywać prawdę o Dobrej Nowinie. Spotykają się systematycznie na modlitwie, pogłębiają swą formację - tworzą uznane przez Kościół wspólnoty, zwane instytutami świeckimi... Taki jest włąśnie ten istniejący od ponad 50 lat Instytut Świecki Chrystusa Króla. Oto krótka jego charakterystyka:

Nie wyróżniamy się
strojem i nie mieszkamy wspólnie. Nie deklarujemy się w swoim środowisku jako członkowie instytutu. Urządzamy mieszkania i ubieramy się na poziomie naszego środowiska. Staramy się jednak o prostotę i odrzucamy konsumpcyjny styl życia. W naszej wspólnocie instytutowej spotykamy się na dniach skupienia i rekolekcjach, na wspólnym studium. Dzielimy się doświadczeniem i przemyśleniami. Razem świętujemy, pomagamy sobie w różnych potrzebach i w pracy społecznej

- jesteśmy razem!
Pracujemy w różnych zawodach: służbie zdrowia, oświacie, administracji, przedsiębiorstwach, w wolnych zawodach... Staramy się o dobry poziom naszej pracy, bronimy się jednak przed ciasno pojętą fachowością, by zachować główny cel naszego działania: troskę o człowieka.

- to nasza odpowiedź na wezwanie Chrystusa: "Pójdź za mną!"
Wyraża się w ślubowaniu rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, by naśladować Chrystusowy sposób życia w ofiarowanej miłości Boga i ludzi, w wiernym wypełnianiu woli Bożej, w wykorzystaniu tego, co posiadamy, do budowania Królestwa Bożego. Jest życiem modlitwy zakorzenionym przede wszystkim we Mszy św. W niej jednoczymy się z ofiarą Chrystusa i czerpiemy siłę na codzienny trud, a także radość z Jego obecności wśród nas. Codziennie rozważamy też Pismo Święte, zwłaszcza Ewangelię, dobrą nowinę o Bożej miłości, która ostatecznie zwycięży wszelkie zło. Zwracamy się do Boga wśród zajęć i kontaktów z ludźmi, by dostrzec, czego od nas oczekuje, by upraszać Jego błogosławieństwo dla nas i wszystkich, z którymi się spotykamy. Niech w głębi naszych serc świat będzie poświęcony Bogu!