(25kB)
  strona główna>gazetka parafialna (rubryka "Na kłopoty... Bednarski") / WYCHOWANIE TO WSPÓŁPRACA...

strona główna duszpasterstwo oświata apteka sklep sport kancelaria ogłoszenia parafialne informacje o parafii


(5kB) Niech będzie pochwalony
Jezus Chrystus
(5kB) Ave szkoła
(5kB) Społeczny wymiar Różańca
(5kB) Skrzatusz
(5kB) Rodzina Różańcowa
(5kB) Piła 2003


(5kB) Pielgrzymka zaufania
przez ziemię
(5kB) Na pielgrzymi szklak


(8kB) Sylwetki(5kB)




WYCHOWANIE TO WSPÓŁPRACA PEŁNA TROSKI I ODPOWIEDZIALNOŚCI
- WYWIAD Z KS. DR. KAZIMIERZEM BEDNARSKIM - DYREKTOREM SZKÓŁ KATOLICKICH


-Od ponad roku Centrum Edukacji Nauczy-cieli w Koszalinie wydaje "Nauczycielską Edukację" - biuletyn CEN, docierający do szkół regionu? Czy zna Ksiądz proboszcz nasze czasopismo?
-Tak, znam "Nauczycielską Edukację". Moja szkoła regularnie biuletyn otrzymuje, a ja zaliczam się do tych nauczycieli, którzy chętnie go czytają. Sokratesowskie "Scio me nihil scire" jest dla mnie wykładnią nauczycielskiego obowiązku ustawicznego dokształcania się, a tym samym zgłębiania Wielkiej Tajemnicy Człowieka - Ucznia i wspólnoty, którą nazywamy SZKOŁĄ.

-Jak czuje się Ksiądz w podwójnej roli: duszpasterza proboszcza stosunkowo dużej parafii oraz dyrektora katolickich szkół?
-Moje samopoczucie jest owocowaniem postawy służebnej. Im więcej służby, tym więcej radości. Z tego powodu funkcja proboszcza i dyrektora jawi się jako wyzwanie do tego samego zadania: chcieć, umieć służyć. A że... "urodziłem się w szkole", chodziłem do szkoły, mieszkałem w szkole i pracuję w szkole -szkoła jest dla mnie Sitz im Leben. To klimat szkoły stał się dla mnie inspiracją powołania kapłańskiego. W szkole uczyłem się nie tylko wiedzy, uczyłem się równolegle służby. W swoim młodzieńczym idealizmie pisałem wierszem: "...iść i głosić Bożą Miłość niezgłębioną, iść i dawać się wszystkim i płonąć, dotrzeć wszędzie i wszędzie prawdę głosić Pańską, a tym wszystkim jest właśnie kapłaństwo!" A stąpając bardziej "po ziemi" -już nie wyobrażam sobie parafii bez szkoły.

-Sporo słyszy się o dobrych warunkach nauczania i uczenia się w naszych szkołach katolickich. Czy faktycznie dzieci i młodzież uczy się tutaj w lepszych warunkach ?
-Co to są warunki nauczania i uczenia się? Z pewnością jakiś klasyczny obraz ma w wyobraźni każdy nauczyciel. Zwiedzałem wiele szkół w Polsce i w Europie. Sam pracowałem w pięciu szkołach "tysiąclatkach". Moja szkoła w Koszalinie nie ma przestrzeni. Brakuje jej boiska sportowego, ma za krótkie i za wąskie korytarze. Prawie nie ma pracowni. Korzystamy z budynku, który został zaprojektowany do zupełnie innego zadania (salki katechetyczne). Adaptacje coś poprawiły, ale zawsze pozostaną przeszkody, których nie sposób przebudować, a tym samym sprostać wymaganiom chociażby tylko mojej nauczycielskiej wyobraźni. Wierzę jednocześnie, że ta moja szkoła jest dobra. Muszę być optymistą, bo ode mnie mają go otrzymać zarówno nauczyciele, jak i uczniowie. "Ad maiora natus sum" - do wielkich rzeczy zostałem urodzony (powołany)! - to moje hasło, które wpajam bardzo systematycznie wszystkim zgromadzonym wokół mnie, a więc wspólnocie nauczycieli, wspólnocie rodziców i wspólnocie uczniów. Celowo podkreślam te trzy wspólnoty. Bo dobra szkoła, to przecież wcale nie komfortowo urządzony budynek. To współpraca pełna troski i odpowiedzialności pomiędzy nauczycielami, uczniami i ich rodzicami. W mojej szkole jest to o tyle łatwiejsze, że jest to mała szkoła. Wtedy pojawia się możliwość, o której wiedzą wszyscy wychowawcy, a którą Mały Książę usłyszał od rudego lisa, że człowieka po pierwsze - trzeba poznać (znać jego imię), a po drugie - mieć dla niego czas.

-Jakie są kluczowe (najważniejsze) zadania katolickiej oświaty w Polsce ?
-Kluczowe zadania katolickiej oświaty w Polsce są integralne z zadaniami szkół publicznych. Nacisk położony jest na formację. Pedagoga uzupełnia ojciec duchowny, dochodzi zatem szersze spektrum oddziaływania - forum internum (systematyczny rachunek sumienia, spowiedź u stałego spowiednika, zadośćuczynienie). Nie bez znaczenia jest prezentowana filozofia życia nauczyciela, a zawłaszcza wychowawcy. Stąd, "nauczyciel przedmiotu" w szkole katolickiej, o za mało, ma być zarazem "świadkiem Chrystusa". Na każdej lekcji pojawia się cel wychowawczy, jako delikatna substancja skierowana ku takim wartościom jak: prawda, piękno, pokój, które same w sobie stanowią luźny materiał dydaktyczny, skierowane ku Bogu, stanowiąc duchowości ucznia.

-Jakie są szansę i perspektywy jej dalszego rozwoju?
-Jakie są szansę rozwoju szkół katolickich? Idąc do Europy, przyjmujemy volens-nolens wiele struktur zakorzenionych i dobrze tam prosperujących. Do takich należy szkolnictwo wyznaniowe. Szkoły publiczne w Europie są tylko uzupełnieniem oświaty.

-Właściwie - dość powszechnie wiadomo na jakich wartościach opiera się katolicki system wychowania, ale czy dziś - w dobie licznych, trudnych problemów, bezrobocia, rozszerzającej się biedy i pewnego zagubienia człowieka, katolicki system wychowania jest interesującą ofertą edukacyjną dla młodych?
-Właśnie w dobie licznych, trudnych problemów oraz pewnego zagubienia człowieka, oferta szkoły wyznaniowej staje się pragnieniem przystani, oazy, gdzie uczeń może czuć się bezpiecznie. Człowiek z natury jest istotą religijną, zatem powraca tylko do swoich korzeni. W filmie sprzed kilkunastu laty nakręconym na bazie "pierestrojki" w Związku Radzieckim pl. "Pokuta", ostatnia scena przedstawia idącą kobietę, która napotkanego młodzieńca pyta; "Czy ta droga prowadzi do kościoła7" l pada odpowiedź: "Tu nie m? kościoła". l zdziwienie kobiety "To po co wybudowano drogę, która nie prowadzi do kościoła?" Podobnie ludzie w Polsce zaczną pytać dyrektorów szkół publicznych: Po co wybudowano szkoły, które nie uczą miłości do Boga?
Problemy bezrobocia, biedy nie są problemami szkół wyznaniowych. Bardziej ten problem powinien niepokoić szkoły publiczne, którym z roku na rok może zmniejszać się budżet. W bardzo biednych krajach Afryki czy Ameryki Południowej, to właśnie szkoły wyznaniowe - są zazwyczaj jedynymi ośrodkami kulturotwórczymi. Kościół Powszechny jest wspólnotą, ale i organizacja, która odpowiada na znaki czasu. Powstają zatem i zgromadzenia do prowadzenia szkół (Salezjanie, Bracia Szkolni etc) oraz Fundacje (np. Renova-bis w Monachium).

-Jakie działaniu w zakresie reformy systemu edukacji w naszym kraju, zdaniem Księdza proboszcza, są dziś najważniejsze i najpilniejsze?
-Reforma systemu edukacji, to według mnie przede wszystkim małe szkoły Sam podział na szkołę podstawową, gimnazjum i liceum profilowane - owszem daje poszerzone możliwości zarówno dydaktyczne, jak i wychowawcze, niemniej szkoła, która liczy ponad 1000 uczniów, zawsze będzie tylko zbiorem nieuporządkowanym uczniów i nauczycieli.
Reformę postrzegam także jako dobrze przygotowaną kadrę nauczycieli. Nauczyciel dyspozycyjny wobec szkoły, dyrektora, a nie skrupulatnie liczący 18 godzin pensum. Nauczyciel, który umie nauczyć, który posiadł wysoki poziom umiejętności edukacyjnych i ma swoją metodę. Nauczyciel, który umie postawić odpowiednią poprzeczkę uczniom zdolnym, słabym i tym bez wyraźnego talentu. Nauczyciel, który wstydzi się, kiedy jego uczeń korzysta z korepetycji.

-Oświata przeżywa dziś różnorodne trudności i problemy. Jak zdaniem Księdza proboszcza można rozwiązać aktualne, trudne problemy oświaty i nauczycieli?
-Oświata przeżywa różnorodne trudności i problemy. Myślę, że byłoby nietaktem znać receptę na jej uzdrowienie. Dołączam się do tych wszystkich, którzy pragną, aby w polskiej oświacie było lepiej. Stawiam swoją osobę do dyspozycji. Nie chcę być biernym świadkiem i tylko krytykiem. W Koszalinie liczę na większe zainteresowanie problemem zarówno przez władze miasta, jak i ze strony Kurii Biskupiej. Oczekuję na możliwość wzięcia udziału we wspólnych obradach, które pozbawione ostrza ideologicznego, będą miały na celu dobro oświaty w naszym mieście.

-Księże Proboszczu! - Dyrektorze! Serdecznie dziękuję za sympatyczną i życzliwą rozmowę.

Rozmawiał - dr Julian Piotr Sawiński








(5kB) Duszpasterstwo Akademickie
(5kB) Duszpasterstwo dziś


(5kB) Wychowanie to
współpraca pełna
troski
i odpowiedzialności