|
SPOŁECZNY WYMIAR RÓŻAŃCA |
O Maryji. Do Niej i z Nią |
Wraz z końcem października zakończymy Rok Różańca Świętego, ogłoszony w zeszły roku wraz z ukazaniem się listu apostolskiego "Rosarium Virginis Mariae". Rok to dużo czasu, można było odmówić przynajmniej 365 różańców w wybranej przez nas intencji, choć pewnie nie wszystkim się to udało. Teraz mamy już październik nowego roku, ale nie chodzi przecież o to, żeby w jakiś sposób nadrabiać stracony czas, lecz by z całym zapałem ofiarować Maryi to co nam się jeszcze uda. Warto może też spojrzeć wstecz by przeanalizować czy Rok Różańca Świętego nie skończył się tylko na jego ogłoszeniu. Jego hasła pojawiały się przecież podczas pieszej pielgrzymki do Częstochowy, a na jego podsumowanie w Słupsku zwołano Diecezjalny Kongres Różańcowy Diecezji Koszalińsko - Kołobrzeskiej w dniach od 3 do 12 października pod hasłem: "Weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca". A co po za tym, co w naszych domach. Może spróbujmy jeszcze raz zatopić się w refleksji nad listem apostolskim i wspaniałym przykładem Jana Pawła II.
Papież z Polski nieustannie przekracza najmniej spodziewane progi, otwiera zamknięte od dawna drzwi, odkurza utarte schematy i odmładza zwyczaje. Sam najlepiej pokazuje, na czym polega zainicjowana przez Sobór Watykański II nowa ewangelizacja, o której Jan Paweł II tak często mówi i do której nieustannie wzywa cały Kościół. Przede wszystkim nie boi się wprowadzania zmian w życiu wspólnoty wyznawców Chrystusa, jeśli uznaje je za niezbędne.
Ojciec Święty nigdy nie krył, że Różaniec jest mu bardzo bliski. Publicznie u progu pontyfikatu nazwał go swoją ulubioną modlitwą. Później wielokrotnie odmawiał go razem z milionami wiernych na całym świecie. Okazało się jednak, że Jan Paweł II, odmawiając codziennie różaniec, odczuwał pewien niedosyt. Czuł, że w tej chrystologicznej modlitwie, będącej streszczeniem Ewangelii, czegoś ważnego brakuje. Czegoś na dzisiejsze czasy. I postanowił to uzupełnić.
Od blisko roku nie ma już niezrozumiałej dla wielu "wyrwy" między tajemnicą znalezienia Jezusa w świątyni a tajemnicą modlitwy w Ogrójcu. Publiczna działalność Chrystusa stała się integralną częścią różańcowej modlitwy. Nowe tajemnice prowadzą myśl ku Jezusowi obecnemu we wspólnocie, w społeczności ludzi wierzących i niewierzących. Przypominają, że nauczał, głosząc Dobrą Nowinę, że czynił znaki, że ustanowił sakramenty. Obecność Maryi jest w większości tych tajemnic "ukryta", tak jak to było w czasie publicznej działalności Jej Syna.
Dodanie pięciu tajemnic świetlistych (światła) Różańca łączy się z niedawnym ofiarowaniem całego świata Bożemu miłosierdziu. Papież u progu trzeciego tysiąclecia wskazuje środki proste, dostępne dla każdego, dostosowując je w razie konieczności do potrzeb człowieka trzeciego tysiąclecia.
W zeszłorocznym liście apostolskim "Rosarium Virginis Mariae" Jan Paweł II wyraża zaniepokojenie, że Różańcowi zagraża pomniejszanie jego wartości, że rzadko proponuje się go młodym. W Polsce te obawy wydają się niezrozumiałe. Na październikowe nabożeństwa różańcowe licznie przychodzą nie tylko starsi, ale również młodzież i dzieci. Nikt nie obawia się, że te rozbudowane nabożeństwa w jakikolwiek sposób staną się zagrożeniem dla Mszy świętej. Wręcz przeciwnie, tak jak pisze Papież, są dla liturgii oparciem i do niej wprowadzają. Z pewnością jest to zasługą duszpasterzy, którzy w przygotowanie maryjnych nabożeństw wkładają wiele sił i pomysłowości. Przede wszystkim jednak owocuje przywiązanie polskich katolików do tradycji.
"Znałam tylko Różaniec". Można potraktować to zdanie Bernadety Soubirous jako infantylne i sądzić, że przyznała się po prostu do ignorancji.  Tymczasem Różaniec - to największy skarb, jakim szczyci się Lourdes. Również w Fatimie Maryja gorąco zachęcała dzieci do odmawiania Różańca.
Modlitwa różańcowa zaprasza chrześcijan do naśladowania Jezusa Chrystusa, do kroczenia za Nim, tak jak czyniła to Matka Najświętsza. Podczas objawień w 1858 roku Bernadeta odmawiała Różaniec razem z Maryją. W Fatimie Matka Boża, zwracając się do Łucji, Hiacynty i Franciszka, wciąż ponawiała prośbę o codzienną modlitwę różańcową. W jednym z objawień dodała: "Chcę, byście nauczyli się czytać". Tak więc Różaniec to modlitwa dla każdego, również dla dziecka. Dla bardzo prostego człowieka i dla Papieża...
Piotr naszych czasów wielokrotnie zachęca do modlitwy różańcowej i łączenia swej codzienności z tajemnicami Różańca świętego. Oto, co mówił w październiku 1981 r.: "Jest Różaniec modlitwą o Maryi zjednoczonej z Chrystusem w Jego zbawczym posłannictwie. Jest równocześnie modlitwą do Maryi - naszej najlepszej Pośredniczki u Syna. Jest wreszcie modlitwą, którą w jakiś szczególny sposób odmawiamy z Maryją, tak jak modlili się wspólnie z Nią Apostołowie w Wieczerniku, przygotowując się na przyjęcie Ducha Świętego".
Wkrótce po wyborze na Stolicę Piotrową, 29 października 1978 r., Jan Paweł II prosił, byśmy w dziesiątki Różańca wprowadzali "wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości. Sprawy osobiste, sprawy naszych bliźnich, zwłaszcza tych, którzy nam są najbliżsi, tych, o których najbardziej się troszczymy". Dzięki temu modlitwa różańcowa - "przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem" - jak mówi Papież - "pulsuje niejako życiem ludzkim".
Warto w październiku zadumać się nad tymi słowami i spróbować "aktywnie" odmawiać Różaniec, by istotnie pulsował naszym życiem i pozwalał nam wnikać w tajemnice życia Jezusa Chrystusa oraz Jego Matki.
opracował Łukasz Pniewski
|
|
|
