HISTORIA PARAFII
Dekretem
Kurii Biskupiej z dnia 4 listopada 1980 r. utworzona została nowa
parafia pw.
Ducha Świętego w Koszalinie. Proboszczem został ks. Kazimierz Bednarski
pochodzący z Brzeźnicy n. Wartą – archidiecezja
częstochowska. Najpierw wybudowano
kaplicę tymczasową, która służyła dziesięć lat. Budowniczym
był p. Władysław
Nizioł z Karlina z grupą swoich pracowników.
Równolegle powstały baraki, w
których zamieszkały siostry zakonne ze zgromadzenia
Felicjanek. W barakach też
znalazło się miejsce na cztery salki katechetyczne.
Kancelaria
i plebania znajdowały się w mieszkaniu prywatnym ks. Proboszcza przy
ul.
Spasowskiego. Rok 1982 przyniósł podział parafii –
odeszły wioski Jamno i
Łabusz. Także w 1982 r. powstała plebani, kierownikiem budowy był p.
Konrad
Prądzyński z Jamna, a wykonawcą p. Ryszard Bazyliński z Białogardu.
26
listopada 1983 r. został wmurowany kamień węgielny i rozpoczęła się
budowa
kościoła. Kamień węgielny został przywieziony z Bazyliki
Gnieźnieńskiej. W tym
odniesieniu zawarto symbol wiązania ziem północnych z
Macierzą oraz kolebką
Kościoła w Polsce. Budowę kościoła prowadzili kolejno: Ryszard
Kończewski,
Andrzej Bartold, Edmund Tumielewicz i Marian Skowroński.
Pierwszą
Mszę Świętą, 24 grudnia 1986 r., odprawił bp Ignacy Jeż. W 1989 r.
oddano do
użytku dom zakonny, 1 września 1989 r. budynek katechetyczny,
który rok później
stał się Katolicką Szkołą im. Jana Pawła II.
Projekt
całej zabudowy sakralnej w 1986 r. został nagrodzony na II Krajowym
Konkursie
Prac Projektowych Zrzeszenia „Miastoprojekt” w
Warszawie, otrzymując I miejsce.
Autorem projektu jest arch. inż. Andrzej Lorek z Koszalina, a
konstruktorem mgr
inż. Edmund Tumielewicz.
Najważniejszym
wydarzeniem w dziejach parafii była wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II
– 1 czerwca
1991 r.
Patron
parafii – Duch Święty – ma być odpowiedzią na
zawołanie Jana Pawła II – „Niech
zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej
ziemi”. Ma też być znakiem
otwarcia na ekumenizm.
-------------------------------------------------------------
O PARAFII
Ośrodek parafialny pw. Ducha Świętego w Koszalinie
zaprojektowany został w dzielnicy mieszkalnej Koszalina budowanej w
systemie
wielkopłytowym.
Program budowy zakładał budowę kościoła
wraz z aneksami: kaplicą, biurem
parafialnym, częścią mieszkalną dla księży oraz odrębny
zespół klasztorny dla
sióstr oraz część katechetyczno-społeczną z pełnowymiarową
salą sportową. Do
tego doszedł program pomieszczeń techniczno-gospodarczych. W okresie
realizacji
projektu oraz pierwszych latach funkcjonowania nastąpiły zmiany,
które w sposób
zasadniczy wpłynęły na program ośrodka i zmusiły jego budowniczych do
daleko
idących przekształceń. Między innymi zrezygnowano z sal katechetycznych
i
zaadoptowano pomieszczenia dla potrzeb szkoły katolickiej.
W przestrzennym zagospodarowaniu
wydzielono tereny: pod zabudowę, na dojścia
piesze, dojazdy i parkingi oraz zieleńce. W rozwiązaniu
szczególną uwagę
poświęcono terenom przewidzianym dla potrzeb duszpasterstwa tj. miejsc
spotkań
wiernych po wyjściu z kościoła. Ukształtowana została zabudowa tworząca
niezależnie od placu przed wejściem do kościoła podwórzec
powiązany z
przestrzeniami zielonymi.
Ośrodek parafialny o łącznej powierzchni
zabudowy 2720 m2 i
kubaturze 41710 m3 jego forma przestrzenna,
rozczłonkowanie, w
sposób zasadniczy różnią się od architektury
otaczających go budynków. Dominuje
jednoprzestrzenna bryła kościoła o kubaturze 26900 m3
z 46,30
metrową wieżą umieszczoną nad przedsionkiem głównego
wejścia. Konstrukcja
budynku, jego przykrycie autorstwa mgra inż. Edmunta Tumielewicza
tworzy
wnętrze o powierzchni 1200 m2 i wysokości 20,50
m. Monumentalność
obiektu podkreślają pylony podpierające konstrukcje przykrycia. Ściany
kościoła
oraz części sportowej stanowią mury zespolone, a ściany pozostałych
obiektów są
warstwowo murowane. W wystroju zewnętrznym dominuje cegła, tynk, beton
i blacha
miedziana będące dla tego typu obiektów tradycyjnymi
materiałami wykończeniowymi.
mgr
inż. arch. Andrzej Lorek
|